....και όπως θέλω θα ντυθώ!

Ξέρεις κάτι;

Θέλω να υποδεχτώ τον χειμώνα. Μέσα σε μια σκόνη μιζέριας και ανασφάλειας, θέλω να ορκιστώ πως τίποτα δεν θα μου χαλάσει τη διάθεση... μα φοβάμαι μήπως μέχρι το πω, πέσουν οι μάσκες.

Να φορέσω τα καλά μου και ας μην πάω κάπου επίσημα, αρκεί που θα είναι κάποιος εκεί, που του έχω εμπιστευτεί τη χαρά και την αισιοδοξία μου. Αυτή που έχει μείνει. Να με περιμένει και να ακουμπήσει το χέρι, να στηρίξει όλα τα άσχημα, τα όμορφα να μπορώ να τα αφήσω στη τύχη....
Διαβάζω εδώ και εκεί και δεν μπορεί ....κάπου λέω, θα βρίσκεται μια έντιμη υπόσχεση. Μένω μόνο στις σελίδες εκείνες που σε συμβουλεύουν "πώς να υποδεχτείς ομαλά τον δύσκολο χειμώνα" (και όχι απο πλευράς "μέτρων") 

Να πάρεις αυτό και το άλλο, να μάθεις την τέχνη του αναγκαίου πια "do it yourself" και να ετοιμάζεις που και που μια κούπα ζεστό καπουτσίνο που θα πίνεις με δύο ή με τρεις καλές σκέψεις, αν όχι με την παρέα των αγαπημένων σου. Να φορέσεις το μεγάλο σου χαμόγελο και αν χρειαστεί να το κολλήσεις γερά μέχρι να νιώσεις δυνατός. Να έχεις κρυμμένες και άλλες λίγες εναλλακτικές στο συρτάρι του γραφείου σου για κάθε ενδεχόμενο... Πόσα ακόμα tips να στριμώξω στην -κάθε μέρα της ατζέντας;

Μερικές φορές η "επιφάνεια" αρκεί να σε στολίσει. Ήθελα να ρωτήσω διακριτικά. Ίσως αν έκλεινες το μάτι σε ότι μπορεί έστω και πρόσκαιρα να σου φτιάχνει το κέφι, να βοηθούσε. Κάπως έτσι και με άλλες χιλιάδες σκέψεις για πράγματα που έχω και θέλω να κάνω....

Θα Σε Καλωσορίσω Χειμώνα!