..αν ΑΝ ήτανε οι μπάμιες-->κρουασάν!

Αύριο φεύγω..

Εύχομαι όταν γυρίσω ξανά, να είμαι ικανοποιημένη με τα αποτελέσματα της εξεταστικής μου. Δεν αντέχεται αυτό το μεταβατικό στάδιο στο οποίο νομίζω ότι βρίσκομαι. Κουράστηκα συνέχεια να με εξετάζουν. Και να προσπαθώ να είμαι όσο γίνεται πιο καλή. Στα μέτρα του καθένα. Θέλω να έρθει η ώρα που θα μπω στο "καλούπι" μιας δουλειάς. Να μπορώ να προγραμματίζω. Το ο,τι. Τώρα σε όλα υπάρχει ένα ΑΝ!

Θα πάμε διακοπές αν δεν μείνουν πολλά μαθήματα για Σεπτέμβρη. Θα δουλέψω αν..
Νιώθω ότι όλα αυτά μου κλέβουν ενέργεια. Ακόμα και το ταξίδι. Γνωστό και βαρετό πια. Αν και είναι ένα μέρος με πολλές αναμνήσεις και έτσι θα μείνει για πάντα.
Δεν μπορώ να με φανταστώ τι θα κάνω στο μέλλον. Δεν γνωρίζω αν θα με ευχαριστεί η δουλειά για την οποία θέλω να πάρω πτυχίο. Το μόνο αισιόδοξο που σκέφτομαι συχνά είναι ότι -ποτέ δεν ξέρεις που θα σε πάει κάτι. Όπως μου έλεγαν μικρή.

υγ1: το καλοκαιρί μου (τα τελευταία χρόνια) χρειάζεται να περάσει πάνω από το "πτώμα" της εξεταστικής για να έρθει και αυτό επίσης είναι κάτι που δεν σηκώνεται με τίποτα!!!

υγ2: και μπορώ να σου πω κι άλλα πολλά, αλλά θα πέσω να κοιμηθώ. Καλό σας βράδυ!