Σε έναν κόσμο ζαχαρένιο...

**δεν ξέρω αν η θάλασσα θα ήταν κρέμα κι αν ο μπαμπάς μου χανόταν πίσω από ένα βουνό πολύχρωμης τρούφας.**
Candyland
Τα όνειρα μου όμως σίγουρα θα ήταν ζωντανά. Πιο ζωντανά από ποτέ. Θα ανέμιζαν αισιόδοξα. Θα γίνονταν πότε "κουφετί" και πότε κρεμ και κόκκινα. Μοιάζοντας έτσι με μπισκότα, έτοιμα να γεμίσουν με την πιο λαχταριστή κρέμα σιγουριάς και λάμψης. Όποιος τα δοκίμαζε θα ζητούσε σίγουρα τη μυστήρια συνταγή τους.
life, love | via Tumblr
Που όλο και περισσότερους κάνει πιο γελαστούς και ενδιαφέροντες. Και οι μέρες θα περνούσαν, με άλλα και άλλα πιο χρωματιστά, πιο "παλ"...
Οι μέρες και οι νύχτες αυτές, θα έσταζαν φρέσκια καραμέλα και η πιο γλυκιά σοκολάτα θα ήταν κόσμημα στα χέρια των πιο αγαπημένων. Οι σκέψεις κουλουριασμένες θα τυλίγονταν με ένα λευκό στρώμα ζάχαρης. Δεν θα ενοχλούσαν πια τη φαντασία που σαν φούσκα, θα μεγάλωνε κάθε τόσο.
Dessert
Θα χοροπηδούσαν από εδώ και από εκεί, γεμίζοντας κάθε λεπτό της ώρας. Της ώρας εκείνης που δεν θες να περάσει. Που όμως αν περάσει, θα χεις να λες για στιγμές. Και εδώ, για στιγμές... ζαχαρένιες.
Όλα θα ήταν αλλιώς, σε ένα τέτοιο κόσμο. Κι αν όμως ο κόσμος δεν είναι ζαχαρένιος όπως θα πουν... γιατί να μη τον φτιάξεις εσύ; με όνειρα, με αγαπημένους, με σχέδια, χαμόγελα, ταξίδια..
Animal,Aqua,Art,Baby,Child,Children - inspiring picture on PicShip.com
** "μαμάα.. σε ένα κόσμο ζαχαρένιο, η θάλασσα θα ήταν κρέμα και όλες αυτές οι πέτρες θα ήταν μικρά σοκολατάκια με γέμιση.... εσύ θα ήσουν ζαχαροπλάστης και ο μπαμπάς θα πασπάλιζε με χρωματιστή τρούφα όλα τα γλυκά που θα έφτιαχνες..." έκανε μια στροφή γύρω από τον εαυτό της και ξάπλωσε σχεδόν ζαλισμένη, δίπλα στη μαλακιά πετσέτα της.
ένα όμορφο κοριτσάκι με γαλλική προφορά, σήμερα στη θάλασσα... αναρωτιόταν.**

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

και για πες...