..as long as you stand, stand by me :)

Νιώθω συγκινημένη. Μετά απο ένα (το πρώτο) όμορφο τριήμερο. Μάλλον περισσότερο απο χαρά. Μέσα στις διάφορες ατυχίες και σκούρες ημέρες, ευγνωμονώ τον Θεό που κάποτε αυτά που ζήτησα τα μάζεψε σε έναν άνθρωπο, στέλνοντάς τον την κατάλληλη, και ας πίστευα πως ήταν η πιο ακατάλληληστιγμή. Τον ευγνωμονώ και για έναν ακόμη λόγο. Που έχω απόλυτη συνείδηση. Μερικές φορές φοβάμαι και απορώ αν συμβαίνει σε μένα ή σε κάποιον άλλον. Κι υποστηρίζω με όλη μου τη πίστη πια ότι "τα πιο ωραία πράγματα έρχονται εκεί που δεν το περιμενεις" Ναι. Μάλιστα τότε και μόνο τότε. Όταν πια τα έχεις ξεχάσει.
Στη ζυγαριά (σαν ζυγός που είμαι) βρίσκεται σε όλα εκείνος και κάτι άλλο. Πάντα βγαίνει ο ελαφρύτερος και ανεβαίνει. Και ξέρεις γιατί? γιατί πάντα με προτρέπει να κοιτάξω πρώτα το κάτι άλλο και στο τέλος να κάνω αυτό που θα με ευχαριστήσει περισσότερο.
Πριν λίγες μέρες σκεφτόμουν οτι θα θελα να κάνει -κάτι.. αυτό το κάτι που λέγεται "το κάτι παραπάνω" για να με 'πεισμώσει' να τον αγαπήσω ακόμα πιο πολύ. Δεν του το είπα και δεν παραπονέθηκα. Ως διαμαγείας όμως συνέβη. Όχι, δεν συνέβη.. το έκανε να συμβεί. Και ως φυσικό επόμενο η ανασφάλεια μετατράπηκε σε ακόμα πιο μεγάλη επιθυμία και υπενθύμηση στην αντοχή -να αντέξει.. μόνο γιααααα άλλο λίγο!