Σε έναν κόσμο ζαχαρένιο...

**δεν ξέρω αν η θάλασσα θα ήταν κρέμα κι αν ο μπαμπάς μου χανόταν πίσω από ένα βουνό πολύχρωμης τρούφας.**

Τα όνειρα μου όμως σίγουρα θα ήταν ζωντανά. Πιο ζωντανά από ποτέ. Θα ανέμιζαν αισιόδοξα. Θα γίνονταν πότε "κουφετί" και πότε κρεμ και κόκκινα. Μοιάζοντας έτσι με μπισκότα, έτοιμα να γεμίσουν με την πιο λαχταριστή κρέμα σιγουριάς και λάμψης. Όποιος τα δοκίμαζε θα ζητούσε σίγουρα τη μυστήρια συνταγή τους.

Που όλο και περισσότερους κάνει πιο γελαστούς και ενδιαφέροντες. Και οι μέρες θα περνούσαν, με άλλα και άλλα πιο χρωματιστά, πιο "παλ"...
Οι μέρες και οι νύχτες αυτές, θα έσταζαν φρέσκια καραμέλα και η πιο γλυκιά σοκολάτα θα ήταν κόσμημα στα χέρια των πιο αγαπημένων. Οι σκέψεις κουλουριασμένες θα τυλίγονταν με ένα λευκό στρώμα ζάχαρης. Δεν θα ενοχλούσαν πια τη φαντασία που σαν φούσκα, θα μεγάλωνε κάθε τόσο.

Θα χοροπηδούσαν από εδώ και από εκεί, γεμίζοντας κάθε λεπτό της ώρας. Της ώρας εκείνης που δεν θες να περάσει. Που όμως αν περάσει, θα χεις να λες για στιγμές. Και εδώ, για στιγμές... ζαχαρένιες.
Όλα θα ήταν αλλιώς, σε ένα τέτοιο κόσμο. Κι αν όμως ο κόσμος δεν είναι ζαχαρένιος όπως θα πουν... γιατί να μη τον φτιάξεις εσύ; με όνειρα, με αγαπημένους, με σχέδια, χαμόγελα, ταξίδια..

** "μαμάα.. σε ένα κόσμο ζαχαρένιο, η θάλασσα θα ήταν κρέμα και όλες αυτές οι πέτρες θα ήταν μικρά σοκολατάκια με γέμιση.... εσύ θα ήσουν ζαχαροπλάστης και ο μπαμπάς θα πασπάλιζε με χρωματιστή τρούφα όλα τα γλυκά που θα έφτιαχνες..." έκανε μια στροφή γύρω από τον εαυτό της και ξάπλωσε σχεδόν ζαλισμένη, δίπλα στη μαλακιά πετσέτα της.
ένα όμορφο κοριτσάκι με γαλλική προφορά, σήμερα στη θάλασσα... αναρωτιόταν.**

Νιώσαμε αλλιώς με μία *Radler ;)

Μερικές στιγμές καταλήγω στο ότι η ομορφιά, πράγματι κρύβεται στα απλά. Στα τόσο απλά, που θες λίγο ακόμη για να τη δεις (όσο δύσπιστος κι αν είσαι) σε χαμόγελα.
Σε αγκαλιές.
Σε ενθουσιασμένες γνωριμίες.
Σε δροσερά βλέμματα και σε απίστευτα ταιριασμένα χρώματα.
Γιατί απλώς μπορείς. Να εστιάζεις πάντα στα απλά. Δεν έχεις δικαιολογία να αρνηθείς. Θέλεις μόνο διάθεση να την ψάξεις. Στο ο,τι. Σωστά;

Γιατί ο καθένας έχει μία, που δεν μένει παρά να τη μοιραστεί. Για να πολλαπλασιαστεί. Για να μη χαθεί. Για να πεισθεί. Να πείσει και όσους περισσότερους μπορεί.

η doll βγήκε από το beautydiaries.gr για μια βόλτα μέχρι το Νύχι-Νύχι!

Κάποιες από αυτές τις λέξεις-κλειδιά, τις έχεις συναντήσει ίσως κάπου εδώ γύρω. Σε μια παρέα.. φανταστική. Μα τόσο υπαρκτή! Που ξεκινά για σένα και για μένα, με ένα "έρχεσαι; σου έχω event!" Και δεν χρειάζεται να ρωτήσεις περισσότερα, γιατί ξέρεις πώς θα είναι όλα παν-έτοιμα να σε υποδεχτούν. Σαν σε κόκκινο χαλί. Μόνο ώρα και μέρος ζητάς, για να σαι κι εσύ σε ετοιμότητα. Να δεχτείς τα τόσα πολλά που οργανώθηκαν με μεράκι. Και δεν έχει σημασία τίποτα άλλο, γιατί έτσι ξαφνικά γίνεσαι μέρος μιας ομορφο-παρέας. Που φυσικά... ψιθυρίζει πίσω από την κρυψώνα της, ότι όλα τα όμορφα πηγάζουν από μέσα μας. Εντάξει; Εντάααξει! όλοι μαζί. Ξανά και ξανά. Σαν να είναι σύνθημα γραμμένο σε πανό. Και όταν τρέχεις να την ξετρυπώσεις, βλέπεις πολλά.

Δεν έχω "παρουσιάσει" ξανά κάποιο πρόσωπο εδώ. Όμως παλιότερα σου είχα μιλήσει για ανθρώπους που αποτελούν την έμπνευσή μου. Ήρθε η ώρα να σου δείξω και με παραδείγματα.

Αν δεν την έχεις δει να γελάει, να στήνει και να επεξεργάζεται με βλέμμα "το-έχω-και-αυτό" το επόμενο φωτογραφικό της κλικ..

αν δεν την έχεις ακούσει να λέει για τα απλά και να περιφέρεται ανάλαφρα γύρω σου, σαν να χορεύει..

αν δεν έχεις κάνει εικόνες διαβάζοντας την και δεν έχεις μοιραστεί λίγες απ'τις σκέψεις της..

δεν έχεις τρέξει να δοκιμάσεις ο,τι σου έχει πριν λίγο παρουσιάσει με τρομερή "μαεστρία" και δεν την έχεις αισθανθεί οικεία..

τότε νομίζω ότι αυτά είναι λίγα από τα χαρακτηριστικά που θα πρεπε να γνωρίζεις για εκείνη πριν ξεκινήσεις να την ακολουθείς. Γιατί αξίζει! Κοινώς σου μιλάω για την..
Έφη Ανέστη (βλ. beautydiaries.gr και μπορείς να προσθέσεις δίπλα λέξεις σχετικές με την ομορφιά και την εγγύηση). Έτσι ή απλώς beauty θα την φωνάξεις αν θες να γυρίσει, όμως θα την ξεχωρίσεις από το φωτεινό και συνεχές χαμόγελό της. Και από όλα όσα είπα παραπάνω.

Μια άλλη τρομερή έμπνευση γι αυτό το καλοκαίρι είναι και η μπύρα "Amstel Radler" με λεμόνι και 2% αλκοόλ. Θολή με την πρώτη ματιά, μα τόσο ξεκάθαρη! Σκέψου δηλαδή τώρα εσύ τι έγινε όταν συναντήθηκαν οι "δυνάμεις" των δύο τους μαζί, στο beauty lounge Nail Academy by Νύχι Νύχι της Άννας Αλμπάνη.

Έφη Ανέστη, Άννα Αλμπάνη

Κάτι -αξέχαστο, που τόση ώρα προσπαθώ με όσα εκφραστικά μέσα διαθέτω, να στο περιγράψω. Τόσο για όλες τις καλεσμένες, όσο και για τον κόσμο που μας υποδέχτηκε εκεί. 

Κορίτσια (και μετρημένα στα δάχτυλα αγόρια) δεξιά και αριστερά, κρατώντας στο χέρι μια Radler και υποσχόμενοι πως θα πάρουν κι άλλη... να συζητούν, να γελούν, να περιμένουν τα σχέδια να βρουν το δρόμο για τα νύχια τους και να μοιράζονται. Πόσα κλικς, πόσες όμορφες εικόνες και πόσα χρώματα ανακατεύτηκαν με μια ατμόσφαιρα που σίγουρα, εγώ... θα θελα να ξαναζήσω.
Όλο το υπόλοιπο βράδυ δεν σταμάτησα να μιλάω γι αυτό και να φωτογραφίζω όσο καλύτερα μπορώ, τα λεμόνια που στέκονταν πάνω στα νύχια μου χα!

*Ένα μεγάλο ευχαριστώ με τον δικό μου τρόπο, θέλω να πω στην Έφη :) που εχθές γνώρισα λίγο καλύτερα (και που θα μιλήσω άλλη φορά για τη χθεσινή συνάντηση μας)
Αν θες να δεις περισσότερα, πέρνα μια βόλτα από όλα τα links που σου άφησα πίσω από τις λέξεις...

**τα φιλιά και την αγάπη μου!
(ΚΑΙ υστερόγραφο!) μη ξεχνάς πώς η ομορφιά είναι τόσο κοντά σου, τόσο απλά και δίπλα στα πιο καθημερινά. Να χαίρεσαι με αυτά, βάζοντας λίγη από την εσωτερική σου λάμψη για να περνάς πραγματικά σούπερ ;)

Όσα φέρνει η ώρα..

"γενικά, θέλω τόσα να κάνω.... να τα πάρω όλα από την αρχή και να τα κάνω αλλιώς"

(καταγράφηκε πριν λίγο, σε κάποιο από τα inbox)

. . . . . . . .

και μετά από μπροστά μου πέρασαν (νωχελικά σχεδόν) λέξεις και εικόνες σαν να βουτούσαν τελικά σε ένα λευκό χαρτί. Και αν δεν μπορείς ούτε αυτές να ακολουθήσεις....
Όμως πριν με παρασύρουν αυτές οι σκέψεις, τυχαίνει η γνωστή ώρα. Που σου αφήνει τόσα περιθώρια για άλλες, δημιουργικές σκέψεις. Εδώ μείνε όση ώρα θες.

Κοιτώ απέναντι. Τα χρώματα της θάλασσας, τα χρώματα που δίνει ο ήλιος στις απαλές βουνοκορφές. Είναι σίγουρα, ώρα να ονειρευτούμε. Να κάνουμε αυτό το νέο, το διαφορετικό (που φωνάζω συνέχεια). Να! κάτι τέτοιες στιγμές είναι που θέλω να τα φέρω όλα, ανάποδα. Που παίρνω την απόφαση και ύστερα την αφήνω. Που υπόσχομαι.
Κι όμως... κάπου βαθιά μέσα μου είμαι σίγουρη, πώς μια μέρα θα γίνουν όλα αυτά που πραγματικά έχω ονειρευτεί. Όλα εκείνα που σου εύχονται και οι άλλοι. Γιατί αν δεν πίστευαν κι εκείνοι "οι άλλοι"...
-Είσαι μόνο στην αρχή. Κοίτα καλά, έχεις πολύ ακόμη. Για να πιστέψεις, να ονειρευτείς, να δημιουργήσεις, να αφήσεις και να ξαναρχίσεις.- λέει κάποιος. Πολύ σωστός αυτός ο κάποιος. Έτσι είναι. Γιατί από όποια πλευρά κοιτάξεις, όποια στιγμή, όπως κι αν είσαι, σίγουρα θα δεις μια αρχή. Την αρχή της κλωστής, εκείνης που θα σε πάει μακριά. Σε αυτό που έχεις σκεφτεί. Που έχεις "ζήσει" την κάθε του στιγμή. 

Κοίτα έξω, έχει πιάσει καλοκαίρι...

Όπως κλείσαμε ραντεβού σήμερα. Έτσι απλά και απρόσμενα. Έτσι θα σου μιλήσω για το καλοκαίρι. Για μερικά από εκείνα που σπάνε τον πάγο, μέχρι την μεγάλη (οργανωμένη) συνάντηση. Που κρατούν το χέρι και με ασφάλεια με οδηγούν στο απέναντι στενό να το παρατηρώ. Να αφουγκραστώ τις διαθέσεις του, την φετινή μυρωδιά, τα χρώματα που ταίριαξε για την καθιερωμένη πασαρέλα και όλες τις λέξεις που θα φορτίσουν με συναισθήματα ακόμα και τον πιο ανυποψίαστο περαστικό.

Και στέκεται και αυτό δίπλα να κρυφοκοιτά. Ξέρεις. Να τσεκάρει κι εκείνο διαθέσεις. Σκέψεις και όνειρα που έχεις μαζέψει. Ψυθιρίζει για να μη το ακούσεις. Για να απορείς, αν το πρόλαβες. Και τελικά άδικα τα έκανες όλα πιο γρήγορα. Αυτό σε περιμένε.

Φέτος, μετά από πέντε 'Μάιους' και 'Ιούνιους' μακριά, συναντηθήκαμε νωρίτερα.
Έτσι απλά και απρόσμενα.

Δεν σου κρύβω ότι το περίμενα με μια περίεργη διάθεση. Σαν να του κρατούσα μούτρα που κάθεται λίγο στη παρέα μας. Αλλά ήρθε ακόμα γρηγορότερα. Ίσως γιατί μαζευτήκαμε πολλοί, με την ίδια ανάγκη.

Και είσαι έτοιμος? αναρωτιέσαι. Πριν προλάβεις να δώσεις απάντηση, σου έχει κλείσει το μάτι. Είσαι ήδη σε μια παραλία και παίζεις. Με τα κύματα, με τις χιλιο-χτυπημένες σου ρακέτες, με τις σταγόνες που κυλούν στο κορμί σου και χαίρεσαι. Με οτιδήποτε σου φτιάχνει το κέφι. Παράγγειλες μόλις, το πρώτο σου κοκτέιλ με γεύση καρπούζι. Δοκιμάζεις ξανά... όλα τα "καλοκαιρινά" σου γιατί ταιριάζουν γάντι με το καινούριο σου χρώμα. Μα πόσο μέσα στο κλίμα θες να σαι??

Κάθε χρόνο με μια φωτογραφία, ένα τραγούδι, με ένα βίντεο ή κάποιες σκόρπιες λέξεις... αρχίζει για μένα το πιο "φέτος-το-νιώθω-θα-ναι-το-καλυτερο" καλοκαίρι!

Αυτό το καλοκαίρι... ήρθε πιο γρήγορα και από το Πάσχα, άρχισε με ένα "πάμε για μια βουτιά?" Μπαίνοντας σε κάποιο "mall" άκουσα ένα αγαπημένο τραγούδι που μου θύμισε τόσα και άλλα τόσα. Καλοκαιρινά. Βάφτηκα. Mε καφέ, ροζ, κίτρινα και πράσινα παντού. Με ένα τζινάκι και ένα μπλουζάκι, περιφερόμουν για καφέ, χόρευα τα αγαπημένα μου τραγούδια πάνω στους καναπέδες και καλώ μέχρι τώρα !όποιους! να το δουν αλλιώς.

Είδα τη διαφήμιση που από πέρσι με κάνει μέρος της και την -αγαπώ-. Σήμερα έφτιαξα και το αξεσουάρ που θα με ακολουθεί παντού, όλο το ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ. εσύ?

Ένα μήλο την ημέρα..

Δώσε την αγάπη, όπως δίνεις ένα μήλο. Έτσι απλά.

(Ανθολόγιο β' δημοτικού, σελ. 107)

Αυτή η εβδομάδα τελείωσε με το παραπάνω μήνυμα. Και η επόμενη θα αρχίσει με την ίδια υπόσχεση. Αν δώσεις στο οτιδήποτε την αγάπη και όλη σου την ενέργεια, ίσως να συμβούν.. θαύματα. Και πιστεύω πολύ σε αυτά..

Καλό βράδυ!