Μετά από παρότρυνση του αδιάφορου πια Facebook,
σκέφτηκα να γράψω, να πω πως απλά είμαι εδώ. Ακόμα σκέφτομαι, σχεδιάζω διάφορα και Να που γράφω μερικά. Αυτό το εξάμηνο μου άφησε διάθεση που ακόμα ανεβοκατεβαίνει, ένα συναίσθημα που δεν μπορώ να πω με σιγουριά ότι "όλα καλά θα πάνε", μια αμφιβολία για όλα.
Υποσχέσεις που δεν τηρήθηκαν που αν και δεν με αφορούν με επηρεάζουν την ίδια στιγμή σε μεγάλο βαθμό. Δάκρυα. Άγχος για προθεσμίες εργασιών, μαθημάτων και μιας μετακόμισης -που ακόμα να πάρει το δρόμο της. Πολλή αγάπη από την άλλη πλευρά, πρωτόγνωρα συναισθήματα αλλά παράλληλα απογοήτευση από άτομα που περίμενες να καταλάβουν. Όλα στο μπλέντερ και σιγά σιγά λέω να τα "σουρώσω". Θα επανέλθω. Υπόσχομαι.
Τα φιλιά μου σε όλους όσους έρχονται ακόμα να δούν τι κάνω! Ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου.
