Όταν μικρή μου μιλούσαν για το πως διαμορφώνεται στον χρόνο μια σχέση και πόσο δυνατή φτάνει να γίνεται... ίσως και να μην τους έπαιρνα όσο σοβαρά ήθελαν. Δεν έχω φτάσει πουθενά αλλά είναι σαν να παίρνω μικρές δόσεις απ' το "ταξίδι". Οχι μόνο γιατί τώρα το ζω, αλλά γιατί κάτι με "ξύπνησε" ή με ηρέμησε.. και είπε: "απόλαυσε το!" Βρίσκω πια τον εγωισμό, όχι κακό αλλά "μικρό" στα τόσα μεγάλα που μπορεί να σου προσφέρει το συναίσθημα.... να αγαπιέσαι!
"το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό του ανθρώπου που αγαπάει είναι ότι αγαπάει τον εαυτό του. […] Δε μιλάω για το χάιδεμα του εγώ μας. […] μιλάω για τον άνθρωπο που συνειδητοποιεί, ότι δεν μπορείς να δώσεις παρά αυτό που έχεις και γι’ αυτό καλά θα κάνεις να προσπαθήσεις όσο μπορείς ν’ αποχτήσεις κάτι. [.....] Ο μοναδικός λόγος που έχεις κάτι είναι για να το δίνεις" Πάολο Κοέλο
"όταν αγαπάς ,κινδυνεύεις να μην έχει ανταπόκριση η αγάπη σου.
Κι ομως πρέπει να ρισκάρεις, γιατι η μεγαλύτερη ατυχία στη ζωή είναι να μην ρισκάρεις τίποτε. 'Οποιος δεν ρισκάρει τίποτε δεν κάνει τίποτε ,δεν έχει τίποτε και δεν είναι τίποτε. Μπορει ν'αποφεύγει τον πόνο και την λύπη ,αλλα δεν μαθαίνει, δε νιώθει, δεν αλλάζει, δεν αναπτύσσεται, δεν ζεί και δεν αγαπά. Είναι δούλος αλυσοδεμένος με τις βεβαιότητες και τους εθισμούς του" Λεό Μπουσκάλια