Δεν έκανα ταξίδια μακρινά, ταξίδεψε η καρδιά και αυτό μου φτάνει..
Μια ωραία διάθεση. Λίγα τραγούδια στο ραδιόφωνο, ζεστή ατμόσφαιρα με χαμηλό φωτισμό και την σκέψη να κάνει βόλτες μακριά. Να ψάχνει να ενώσει τις εικόνες, τις στιγμές και να ξαναζήσει όσα έχουν καρφωθεί και δεν θα χαθούν εύκολα. Να χει παρέα η μοναξιά, μέχρι να ξαναβρει τη δική του..
Βρίσκει. Μια παραλία. Μια κουβέρτα και δυο μάτια να σε κοιτούν καθώς κοιμάσαι. Τα ανοίγεις και τα βλέπεις ξαφνικά να σε κοιτούν σαν να είναι η τελευταία φορά. Τρομάζεις για λίγο, αλλά σου αρέσει. Αεράκι από παντού και αγκαλιές ζεστές να σε ηρεμούν με λόγια για σχέδια στο μέλλον. "θα πάω Αμερική." "θα θελα κι εγώ",συμπληρώνει αμέσως κι ο άλλος.
"θα με ξεχάσεις." Μόνιμα ειπωμένη φράση. "θα με ξεχάσεις όταν γυρίσεις πίσω."
Κι έρχεται η υπομονή. Σε όλα υπομονή. Για να χτιστεί κάτι όμορφο, θέλει αγάπη και η αγάπη ζητάει υπομονή. Νεύρα. Απογοήτευση και πάλι αγκαλιά για να ξεχαστούν όλα. Αυτό είσαι (για μένα). Μια μεγάλη αγκαλιά σε δυο άδειες ξαπλώστρες ενωμένες, κάτω απο μια πορτοκαλί κουβέρτα μέχρι το ξημέρωμα. Και μετά.. αποχωρισμός και πάλι εικόνες.
Μηνύματα αστεία. Γλυκά. "ρουτίνας" :). Βλέματα και πειράγματα κρυφά μέχρι να βρεθείς δίπλα στην πιο οικεία φάτσα. Παλάμες ενωμένες. Το ρολόι φωνάζει. Δεν θες να ξεκολλήσεις. Αγκαλιά μέχρι το τέλος. Το τελευταίο λεπτό. Ένα καθαρό μυαλό με ωραίες σκέψεις. Γιατί σου αξίζει, θα λεγες. Χαμογελάς. Είμαι σίγουρη :)
Βυθισμένη στις σκέψεις, ούτε που ξέρω τι ακούω στο ράδιο.
Ένα όνομα ξένο και μετά δικό σου. Πλέον αναγκαίος ήχος. Το αναγνωρίζεις με κλειστές αισθήσεις. Με το ένστικτο. Το αποζητάς. Ερωτήσεις που σε φέρνουν κοντά "νιώθεις οικεία;;;"."Μ αρέσεις!". Έτσι απλά και ωραία.
Και σου είπα δεν θα συγκινηθώ..
Αξίζει να προσπαθείς για κάτι που έχεις μόνο ωραίες εικόνες να θυμάσαι;; Άσκηση καθημερινή, γιατί καθημερινά μου λείπεις. Και όταν λέω πως δεν σε χρειάζομαι, σε έχω ανάγκη περισσότερο.
Και πόσο μου αρέσουν τα κλισέ πια. "νιώθω με όλες μου τις αισθήσεις"κλισε!. Πραγματικό. Το βλέπω μπροστά μου και τα χάνω. Τ'αφήνω μα δεν μ αφήνουν αυτά. Ανακουφίζεσαι που εξακολουθεί ο ένας να αποζητά.
Σας χαιρετώ... :)
