Σε αυτούς που δεν γνωρίζω προσωπικά, αλλά διαβάζω, βλέπω και ακούω, σε εκείνους που ξέρω καλά και κινούνται γύρω μου και σε κάποιους άλλους που κάποτε (μια φορά κι έναν καιρό) ήταν οι εμπνευστές μου.
Εμπνευστές- ιδέες. Που τις έχω μέσα μου, κάποτε διασταυρώνομαι μαζί τους και κάποτε πάλι χωρίς κόπο ριζώνουν βαθιά. Ακόμα κι εκείνοι και οι ιδέες κάποια στιγμή κουκουλώνονται από άλλες. Πιο αληθινές τη δεδομένη στιγμή. Που καλύπτουν περισσότερα κομμάτια της σκέψης μου.
Από τη μία λοιπόν βρίσκονται εκείνοι που διαβάζοντας -ακούγοντας -βλέποντάς τους και με μία μόνο λέξη τους θες να πάρεις ένα χαρτί και στυλό και να αρχίσεις να κατεβάζεις απ΄τα συρτάρια της σκέψης σου ο,τι υπάρχει. Δεν χρειάζεται να ψάξεις και πολύ. Γιατί απλώς έχεις βρει κάτι πιο δυνατό. Κάποιον που θα εμπιστευτείς το "πίσω μέρος του μυαλού" και εκείνο θα ακολουθήσει. Θα βγει από τα στενά που το έχεις συνηθίσει. Θα βρεις καινούριες λέξεις, νέους προσδιορισμούς και τρόπους να τα εκφράσεις. Μου δείχνουν το δρόμο τους και ξεκινώ τον δικό μου. Έτσι απλά. Από εκεί που τον αφήνω. Σαν φανοστάτες ψυχής. Που θέλει να έχει για να δει πού θα αραδιάσει και πώς θα φορέσει τα 'καλά' της. Γιατί μερικές φορές απλώς θες κάποιον να σε εμπνεύσει πριν ξεκινήσεις τη δική σου πορεία. Αυτές που ψάχνεις το 'κάτι'. Οι άλλοι είναι εκεί, μόνο από εσένα εξαρτάται τι θέλεις να βρεις.
Κι είναι πάλι και εκείνος που ξέρεις. Της "διπλανής πόρτας". Τις μέρες και τις νύχτες που μοιράζεσαι μαζί του. Μπορεί να γίνει η
Ωστόσο, κάποιοι σταμάτησαν να με εμπνέουν. Ίσως να κουράστηκαν κι οι ίδιοι ή να κουράστηκα εγώ με εκείνους. Δεν μπορείς να πεις με σιγουριά άλλωστε πως αυτές οι 'σχέσεις' κρατάνε για πάντα. Ποιος το ορίζει αυτό! Μια μέρα όμως (σαν όλες τις άλλες) βρίσκω άλλους (και γίνονται ξεχωριστές). Που με εμπνέουν από την αρχή. Συχνά σκέφτομαι ότι αν αρχίζω να σου απαριθμώ εκείνους που αποτελούν πηγή έμπνευσης για μένα, ίσως να μη τους τοποθετήσεις στη λίστα τη δική σου. Γι αυτό το κρατώ (επτασφράγιστο!) μυστικό. Χωρίς λόγο και αποσιωπητικά!
Δεν γνωρίζω... ή μάλλον θα θελα πολύ να μάθαινα από τι εμπνέονται εκείνοι, γιατί μάλλον "καταπίνουν" -γερές δόσεις. Εξαρτάται. Υπάρχει κι αυτό το εξαρτάται. Από το πόσο μπορείς εσύ να δεχτείς τα "ερεθίσματα" που έχει να σου προσφέρει ο οποιοσδήποτε γύρω σου.
υγ: κάτι που έχω συγκρατήσει απο κάποιον που εκτιμώ πολύ κ που επαναλαμβάνει συχνά (στα κείμενά του) είναι "[...]να γράφεις όπως μιλάς..."
Αλήθεια,
ΥπΆρΧοΥν ΆτΟμΑ πΟυ ΣαΣ εΜπΝέΟυΝ ???? :)
